@janne_man schreef: Unicast is toch een 1 op 1 verbinding en multicast een 1 op n (een zelfde signaal wordt door meerdere ontvangen). DVB-C is een primitieve vorm van multicast (is het niet omdat het geen internetverbinding is). Primitief, inderdaad, het is broadcast (waar de B van DVB voor staat). Broadcast zendt alles naar iedereen binnen bepaald medium en/of topologie en/of bereik. In IP is er ook broadast (allemaal 1 host bits) en dat is kostelijk voor elk device in het subnet. Broadcast verder forwarden zou theoretisch kunnen (maar gebeurt praktisch, bij mijn weten, gelukkig, niet, en, wordt wellicht per RFC verboden of afgeraden), maar, dat overspoelt onnodig een globaal netwerk als het Internet. Multicast zendt enkel naar ontvangers die interesse tonen. Interesse in bepaald source group (S,G) kanaal of groep G wordt getoond via IGMP (v4) of MLD (v6) ... aka 'zappen', in het geval van live TV hier ter debat. De multicast routing protocols (e.g. PIM) bouwen en onderhouden de zuinigste forwarding boom om steeds efficient data van bij zender tot enkel geinteresseerde ontvangers te brengen. Stel een zender in de US zendt Live iets wat zeer veel Europeanen willen ontvangen. Unicast vereist miljoenen IP connecties (wat geen unicast zender of zelfs verzameling samenwerkende unicast zenders aankan. om van proportionele resources en kost en verspilling terplekke (server) en onderweg (routers) te zwijgen). Multicast heeft maar een (1) connectie tussen US en EU nodig (pakweg naar Amsterdam). Recursief is dan, bijvoorbeeld, een (1) connectie tussen Amsterdam en pakweg Brussel voldoende voor Belgische ontvangers. Of misschien is er zelfs geen (0) connectie tussen Amsterdam en Brussel nodig, als er toevallig geen Belg geinteresserd is. Recursief dan weer verder, om zo te zeggen, tot bij geinteresseerden in provincies, steden, gemeentes, straten, builldings, woningen ... en, uiteindelijk eindgebruiker toestel. Natuurlijk van zodra een (1) iemand in Nieuw Zeeland geinteresseerd is, kan het zijn dat er dan een (1) connectie (een, misschien reeds tamelijk verre, tak in de multicast forwarding boom) van pakweg Sydney naar Wellington (die, in omgekeerde richting, de unicast route tot in US terug volgt uiteindelijk tot bij de zender) nodig is zelfs al is er niemand in Australie op dat moment geinteresseerd is (maar omdat de gebruikte unicast netwerk route van Nieuw Zeeland naar US vanwege topologie toevallig via Australie passeert). Alles live naar overal, voor alle data, van alle zenders, zelfs al is het maar 1 keer, IP doorsturen is niet haalbaar (en niet nodig). Daarom zijn multicast protocols noodzakelijk.
... Meer weergeven
